Hüzünden Sonra Gelen Bahar

Denizin dalga dalga kıyıya vuruşu,balıkların rızıklarını aramak için bir sağa bir sola doğru kıvrılmaları..

Seyr eden  insan için çok şey ifade eden bu hayatı,bazen nasıl bitireceğiz diye çok düşünüyorum.
Bazen de her an bir şey öğretecek diye heyecanla bekliyorum.Tatlı ve güzel şeyler öğrendiğimde huzurlu oluyor ve sebat buluyorum. Acılı gerçeklerle karşılaştığımda, hüzüne bulanıyorum. Fakat daha sonra şunu anlıyorum ki ,hüzün daha çok şey  öğretiyor bana.

Hüzünle gelen öğretiler,hayatımızı düzenlememize ve kararlı adımlar atmamızı sağlıyor. Lakin bu öğretiler de,tebessüm her daim yüzümüzde bir pırlanta yüzüğü gibi parıldamalı.
Büyüklerimizin de dediği gibi; ''Müslümanın tebessümü yüzünde ,hüznü ise kalbindedir.,''

Çağın problemlerine karşı kişisel gelişimin hormonlu mesajlarının bizi düzelteceğine inanmıyorum. ''Daimi mutlu ol, gül,en iyi sensin, haydi herkesten önde sen  ol, çok kazan,hırslı ol..'' safsataları bizi bizden,özümüzden koparan şeyler. Biz hüzünle yoğrulmuş ataların evladlarıyız. İslamda ki hikmet kavramını anlamaya çalışırsak,hüzünden de bir çok şey öğrenme fırsatını yakalayabiliriz.

Zorlukların ardından gelen rahatlıkları hatırlayalım. Ya da zorlukların bize neler kattığına ve katabileceğine odaklanalım. Rahatlığa şükür,zorluklara tahammül ile bu yolu aşabiliriz.
Olmaz diyecekleri oldurabiliriz. Rabbimizin izni ile yapabiliriz. Kesin başaramam dediklerimizi başarabiliriz. Sadece kendimize inanma gücümüze odaklanalım.Yaptıklarımız,yapacaklarımızın teminatı olsun.

Taifte taşlanan peygamber (sallahu aleyhi ve sellem)'in ümmetiyiz. O bu kadar zorluklara rağmen yolundan şaştı mı? Ya da o kadar hakaretlere rağmen,hüzünlenmesine rağmen, ben vazgeçtim dedi  mi? Böyle sebat eden peygamberin ümmetinden olmak  ne de şerefli.Peki yeteri kadar onun ahlakıyla ahlaklana biliyor muyuz?

Bize inanacak,yolumuza taş değil gül olacak, biz düştüğümüzde bizi kaldırabilecek dostlar edinmeye çalışalım.
Bulamıyorsak öyle bir dost, dostun dosta şifasını verecek Allah'a dost olalım. Haktan gayrisinin masiva olduğu bu seyr aleminde,seyrimizde  her anda ibretlik bir şey çıkacakmış gibi hayatımıza yön verelim.

Unutmayalım ki, Allah'ın yazısından başka bir yazı yazılmaz alnımıza.Kader çizgisinin seyrinde giden ömrümüze bir çok imtihanlar eklenebilir. O vakit önceki imtihanlarımızı hatırlayalım.Onların nasıl geçtiğini düşünelim. Düşündüğümüzde onlarında geçtiğini ve şuanda olan imtihanımızın da geçeceğini, ''bu da geçer ya hu''deyip teslim olmayı seçelim.. Kaygısız,kuşkusuz, şeksiz şüphesiz bir teslimiyet.

İlerisinin ne olacağını göremeyen biz acizler, ne de çabuk karar veriyoruz kendi hayatımızda. Şu olur, ya da şu olmaz diyoruz.Oysa bizim göremediğimiz o perdenin arkasında,Allah'ın bize sunacağı güzellikleri göremiyor ve ön yargıyla bakıyoruz hayatımıza.

Ön yargı,kişisel hayatlarımızdan çok şey götürüyor..
Bir tarla düşünelim,gözlerimizin önünde yeşil çiçekleri olan bir tarla gelsin.Lakin bu yeşilliğin içinde aralarda da taşlar var.Kimisi küçük kimisi büyük.Göremiyoruz boyutlarını.Sadece ayağımızla hissederek yürüyoruz. Yani yeşillikler öyle çok ki, taşları göremiyoruz fakat hissediyoruz. Ve dikkat ederek yürümeye çalışıyoruz. Hava da güneş,karnımız da pek acıkmış. Fakat ne bir bakkal var ne de bir ev. Güneş sıcağıyla kavururken kafamızı, bir anda bir taşa takılıp düşüveriyoruz.Ayağımız bükülüyor ve taşın verdiği sertlik hafifçe kanatıyor ayağımızı.Lakin o da ne? Yeşilliğin altında bir dolu meyve,hepsi sulu ve tatlı. Bir anda ayağımızın acısını unutuyor ve meyvelerin sevincine yumuluyor,keyifle yemeye başlıyoruz.Hem susuzluğumuz gidiyor hemde karnımız doyuyor.Bir de bakıyoruz ki,bir anda ayağımızın acısını unutmuşuz..

İşte örneğin bize verdiği mesaj;'' Hayatın acılardan sonra da bize bir şeyler katabileceğine inanmamız gerektiğini ,o ayağımıza takılan taş öğretiyor aslında.'' Canımızın acıdığını,nimet gelince unutuverdik. :)

Kendi hayatımıza da bakarsak, ne çok taşa takılmışız değil mi?Ve o taştan sonra ne de çok nimetlenmişiz.
Ya da nimeti görememişiz?

Vesselam

kervanidilara

30/10/21

Cumartesi