Kanatları kırılan insan, çok yorulmuş insandır. Ve bir söz vardır; "Sizin için çırpınan insanın,
kanatlarını kırmayın." Zira kırarsanız, ne uçan kuşu bulabilir, ne de kanatlarından faydalanabilirsiniz.
Çoğumuz önümüze gelen fırsatları zamanında değerlendirmediğimiz için bunun pişmanlığını çoğu zaman yaşarız. Lakin rahmeti bol Zülcelal, bir kez daha fırsat verir,her şeyi toparlamamız için. Ve bir fırsat daha..
Bu fırsatlar giderek artar. Lakin insan, ne yaşarsa yaşasın ondan hikmet almalı ve yoluna o şekilde devam etmesi gerekmektedir. O işin hikmetini anlayamayan çoğu insan da noksandır. Ve yaptığımız hatalardan birisi de bazı insanların (size) karşı çok hatası olsa bile, onları üst pas etmek için elimizden geleni yaparız.
Aslında normal şartlarda karşı tarafın hatası büyüktür. Fakat bizde ki, aslında çoğu zaman şeytanın sağdan yaklaşması olarak adlandırıyorum artık. Sağdan yaklaşmaları ile yıpranır durur insan. Bir dostumun sözü var, hiç unutamıyorum.
Derki ki " Dostum insanlar, vefayı arar durur o artık sadece bir bozacı, vefa bozacısıdır." Birde gazozcudur derdi. Doğru derdi hatta; Unkapanın da ara sokakta kalıyor. Hem bozacı hem de gazozcu! Bazı şeyler düzeltilmeyecek , belkide düzelmeyecek kadar "imkansız" gelir çoğu zaman.
Yaşanmışlıkların ve tecrübelerin doğruluğunda ilerleyen insan, artık kanadı kırık insanları tanır. Çırpınan insanlara da el uzatır. Ama kanadını kırmış insanlara da, artık kucak açmaz. Açamaz..
Kendi doğrularında kavrulan insan, karşısındakini çoğu zaman dinlemez bile. Oysa doğru tektir.
Kime ne kadar bağırırsak bağıralım, karşısının anladığı kadardır bağırışlarımız.. Lakin uzun süredir bunu da yapmıyorum. Çünkü bazı insanlar o işi ancak kendileri yaşadıklarında anlaşılır olur.
Nasihat tutmaz yani çünkü kendi doğruları vardır. Nasihat demiş iken, Niyazi Misrı'nin bir sözü geldi aklıma; Kararmış gönlün ey gafil,nasihat neylesin sana diye uzunca beyitleri var hazretin. Allah kararan kalplerimize şifa versin.
İnsanın insana bazen şifa bazen zehir dolduğu bir zaman diliminde yaşıyoruz.. Allah şifa olacak insanları karşımıza çıkarsın. Umudunu yitirmemiş , her nefesinde elinden tutup kaldırabilecek ve gözlerinin içi ağladığında da, ağlayabilecek. Güldüğünde de,gülebilecek insanları ömrümüze katsın karıştırsın.
Gelmesin artık fırtınaları üstümüze atanlar,
Bitmesinler gönüllerde,
Açmasınlar tohum,
Kısır kalsınlar
Yetişemesinler
Uzatılmış kanatları kıranlar artık bizimle olmasınlar.
Gönül ektiğini biçer imiş. Önce gönlümüzü güzelleştirip sonra da ekip biçmeyi Mevla nasip eylesin.
Yorumlar
Yorum Gönder