Adımlarımı düşünerek attığım bir güneşli gün. Öğlen vakti girmemiş,mezar taşlarının çoğunun başı
kırık. Yaprakların renkleri gözümüzde bir portre.Savruluyor taşların üzerine. Bir taşın üzerine oturmuş,ayaklarının altındaki tozu anlatamayan bir çocuk. Şimdi gözlerimin içinde doluca. Bir yanım buruk,bir yanım huzur. Hedeflerimin arasında emin adımlarla ilerlerken,takılır cümleleri yüreğimde delice. Olmaz dediklerimi düşününce,olur gibi cümleleri dizince,olmaz dediklerim de olursa ne yaparım ki kendimce?
Dalları budaklanıp sararan ve sarardıktan sonra kahverengi tonlarında gözümü güzelleştiren ey ağaç!
Savurma dallarını. . Sonbahar ol mesela. Yavaşça dökül,yağmalama yapraklarını. Korkuyorum artık.
Ya bir daha düşersem?
Takılıp düştüm bir taşa. Meğer yaprakların arasına saklanmış. Uzaktan bir Sonbahardın. Şimdi yere düşürmek için yaprak dağıtan bir ağaç..
Boylu boyunca mavi renge boyanmış bir cami. Bir velinin yanında. Aşina olmuş ruhların yeri sanki. Öğle arası vakti, namaza yetişmeye çalışan ayaklarım hızlı ol. Yoksa geçecek ömrünün en önemli anları. Gökyüzünün maviliğini almış,caminin halıları. Kubbe üstünde gönlü mayhoş edecek hat yazıları.
Bir taraf Allah
Bir taraf Muhammed (sallahu aleyhi ve sellem)
Bir taraf Ebubekir
Bir taraf Ömer
Bir taraf Osman
Bir taraf Ali
Sen kimin tarafındasın ey nefis?
Boynu bükük elinde beş yüzlük bir tesbih. Günlerden doğduğum gün. Bir nasihat ister gönlüm. Eda edilen namazın ardında o iki büklüm. Yükseldi gök kubbelerden kun feyekun. Doğdum sanıyordum. Oysa şimdi bir daha oldu doğum günüm. Seyyidlere sarılmış o iki büklüm,ellerinin çizgileri yüzünde. Yüzünün çizgileri tüm bedeninde. Öylesine bir samimiyet ve öylesine bir acz makamı.Ağzımdan dökülen tek kelime, bir umut..
Yazdıysa Zülcelal. Kün dediyse olur. Demediyse de olur. Olanın en hayırlısı olur. Çünkü onun kün demesi ya da dememesi hayırlı olandır. Hikmetinden sual olunmaz ey rahman!
Darlanma yüreğim
Zorlanma
Bıkma
Yorulma
Hüzüne bulanma
O, her neye kün dediyse ya da demediyse,hayırlı olan odur. Kabullen,bir avuç dua ile süzülmen,bir an'a bakar.
Dalları budaklanıp sararan ve sarardıktan sonra kahverengi tonlarında gözümü güzelleştiren ey ağaç!
Savurma dallarını. . Sonbahar ol mesela. Yavaşça dökül,yağmalama yapraklarını. Korkuyorum artık.
Ya bir daha düşersem?
Takılıp düştüm bir taşa. Meğer yaprakların arasına saklanmış. Uzaktan bir Sonbahardın. Şimdi yere düşürmek için yaprak dağıtan bir ağaç..
Boylu boyunca mavi renge boyanmış bir cami. Bir velinin yanında. Aşina olmuş ruhların yeri sanki. Öğle arası vakti, namaza yetişmeye çalışan ayaklarım hızlı ol. Yoksa geçecek ömrünün en önemli anları. Gökyüzünün maviliğini almış,caminin halıları. Kubbe üstünde gönlü mayhoş edecek hat yazıları.
Bir taraf Allah
Bir taraf Muhammed (sallahu aleyhi ve sellem)
Bir taraf Ebubekir
Bir taraf Ömer
Bir taraf Osman
Bir taraf Ali
Sen kimin tarafındasın ey nefis?
Boynu bükük elinde beş yüzlük bir tesbih. Günlerden doğduğum gün. Bir nasihat ister gönlüm. Eda edilen namazın ardında o iki büklüm. Yükseldi gök kubbelerden kun feyekun. Doğdum sanıyordum. Oysa şimdi bir daha oldu doğum günüm. Seyyidlere sarılmış o iki büklüm,ellerinin çizgileri yüzünde. Yüzünün çizgileri tüm bedeninde. Öylesine bir samimiyet ve öylesine bir acz makamı.Ağzımdan dökülen tek kelime, bir umut..
Yazdıysa Zülcelal. Kün dediyse olur. Demediyse de olur. Olanın en hayırlısı olur. Çünkü onun kün demesi ya da dememesi hayırlı olandır. Hikmetinden sual olunmaz ey rahman!
Darlanma yüreğim
Zorlanma
Bıkma
Yorulma
Hüzüne bulanma
O, her neye kün dediyse ya da demediyse,hayırlı olan odur. Kabullen,bir avuç dua ile süzülmen,bir an'a bakar.
Yorumlar
Yorum Gönder