"Andolsun biz insanı çamurdan (süzülmüş) bir hülasadan yarattık. Sonra onu (Hz. Âdem`i
nesli olan) insanı sarp ve metin bir karargahta (rahimde) bir nutfe (zigot) yaptık. Sonra o nutfeyi alaka (yapışan şey) hâline getirdik, derken o alakayı mudga (bir çiğnem et) yaptık, o bir çiğnem eti kemik(lere) çevirdik (ve) o kemiklere de et (kaslar) giydirdik. Sonra onu başka yaratılışla inşa ettik (can verdik, konuşma verdik)..." (Mü`minun, 23/12-14).
Nutfeyle bir serüven başlıyor. Ve düşüyoruz ahir zamana!İlk başlangıcımızdan bu yana kendimizi aramamızı istiyor Mevla. Bu yüzden başlangıç noktasına gitmemiz gerekiyor. Nerede başladı bizim hikayemiz, ve şuan neredeyiz? Bunlar kendimize yöneltebileceğimiz en kıymetli sorular.
Belkide hayatımızı değiştirebilecek sorular belkide fikirlerimizin ufkun derinliklerine götürebilecek sorular..
Küçüldüğünü görüyor insan, Nutfe iken ne olduğunu. Sonra büyüyor insan. Büyüdükçe benlikleri ve ihtirasları da artıyor tabi. O küçüklüğün yerini artık kibir alıyor. Parayı kazanmaya başladığında riya ve dünyevi yaşantısının kalitesini yükseltiyor. Yavaşça kendi küçüklüğünü unutan insan,bu sefer büyüklüğü ile övünü veriyor. "Ben böyle güzelim,böyle iyiyim,böyle güçlüyüm,böyle vazgeçilmezim,böyleleri artıyor." İnsan nereden geldiğini unutunca, kendinin küçüklüğünü de unutuveriyor.
" Nereden gelip,geldiğini anlamayan hayvan imiş." Der Niyazi Misrı Hazretleri. Nereden geldiğini unutanlara "hayvan" sınıflandırması yapıyor. Ve devam ediyor Osman Kemali Baba;" Yerler kağıt olsa,ağaçlar kalem. Derdim birer birer yazsam ağlasam." Bir derdi var Osman Kemali Babanın, kendini aramanın ve aradıktan sonra bulmanın, Mevlasına olan özleminden bahsediyor.Ve devam ediyor. " Rıza gemisinde yüzsem ağlasam."
Aramalı insan kendini, başlangıç serüvenini düşünmeli. Sonra hayatına şekil vermeli. Öyle demiyor mu Hazreti Mevlana ; " Musa da sen de. Firavun da sen de."
Musa olmakta bizim elimizde , firavun olmakta.
Ve devam ediyor; " Cennet de sen de. Cehennem de." Cenneti ve Cehennemi sadece mekan olarak düşünmemek gerekiyor. İnsanın içi cennet olmalı. Cennet olan insan, Rabbisini en güzel şekilde tanımalı. Tanımaya kendinden başlamalı..!
Cümlelerimi büyüklerimizin dedikleri gibi bitiriyorum. " Aramakla bulunmaz ama bulanlar,arayanlardır."
Yorumlar
Yorum Gönder