Aşka giden yolda en büyük engel, nefsinizdir. Önce kendinizi bilip nefsinizi yenmelisiniz.
Aşk hem en büyük dert, hem de o derdin dermanıdır.
Aşk ki yanmakla ölçülür. Yok olmakla doğrulanır.
Zor sevdadır bu… Lakin, yanmadan olmaz!
Diyor Hz. Rumi..
Yüreği mahzun olanlar,ateşe en yakın olanlardır aslında. Ateşe yakın olanlar ruha yakın olanlardır aslında. Herkes bir cümle söyler şu ahir ömürde. Tecellileri görmeyen fani gözlerimiz gün ve gün dağılır gider. Leyla da gördüğümüz Mevla..
Ne güzeldir.
Şeytanın mahrum olduğu tek şey Aşk'tır. Onca ilim alıp, herşeyi sırtına yüklemiştir ama aşk'ı alamamıştır. O aşk nuru muhammed efendimize yansımıştır. Şimdi herkes seviyor birin(i) yada birilerini. Peki Mevlayı görerek mi? Yoksa nefsi görerek mi?
İnsan etini sevdiği ile buluşmamalı,ruhunu sevdiğinle buluşmalı sözünü açar isek; Kim ile buluşur isek buluşalım,gönül iplerimizin birbirine bağlı olduğunu unutmamamız gerekmektedir. Nedir bu gönül ipi? Normal ip gibi mi? Hayır.
Gönül insandan insana ,aynadan aynayadır. Hülasa, insanı derin bir kuyu gibi düşünebiliriz. Derin ve sessiz ve karanlık. Karanlık odada kaldığımızda ışığı açmak isteriz. Fıtrat-i bir durum olarak yada alışkanlık olarak diyebiliriz. Peki bizler gönlümüzün bu derin ve hikmet ile yaratılmış insanın gönül kuyusunu aslında kendi aynasında ki bu ışıkları nasıl açacağız? Yada ışıkları kapatıp karanlıkta mı oturacağız? Gözlerimizi aydınlattığımız kadar neden gönlümüzü aydınlatmıyoruz? Hayatı bu dünyadan ibaret sanıyoruz. Oysa bu alemin içinde alemlerin olduğunu bilmiyoruz. Bilmemek kelime olarak değil, kasdettiğim orada bulunamıyoruz. Peki neden?
Aşksızlık..
İşte bizim tek sorunumuz ''aşk.''
Ben aşık oldum diyenler.. Peki aşk nedir desem ne dersiniz? Yada ne deriz?
Bizim aşk'ı anlatma gücümüz olamaz. Biz aşık olmadık,sadece sevginin tecellilerini gördük. Kainata yansıyan Rabbimizin tecellileri. Tecelli ne demek? Yansıma-ayna.
Bazı cümleleri ne kadar anlarsak biz o kadarızdır. Bazı anlayamadığımız cümleler varsa, biz o kadarızdır.
Gönül kuyusu hakkın tecellisi ile açılır. Diyor ya Osman Kemali Baba ağaçlar kalem olsa,derdimi yazsam ağlasam.. Orada ki o dert varya.. Ah o dert..
İşte dert o..
Vesselam
Aşk hem en büyük dert, hem de o derdin dermanıdır.
Aşk ki yanmakla ölçülür. Yok olmakla doğrulanır.
Zor sevdadır bu… Lakin, yanmadan olmaz! Diyor Hz. Rumi..
Yüreği mahzun olanlar,ateşe en yakın olanlardır aslında. Ateşe yakın olanlar ruha yakın olanlardır aslında. Herkes bir cümle söyler şu ahir ömürde. Tecellileri görmeyen fani gözlerimiz gün ve gün dağılır gider. Leyla da gördüğümüz Mevla..
Ne güzeldir.
Şeytanın mahrum olduğu tek şey Aşk'tır. Onca ilim alıp, herşeyi sırtına yüklemiştir ama aşk'ı alamamıştır. O aşk nuru muhammed efendimize yansımıştır. Şimdi herkes seviyor birin(i) yada birilerini. Peki Mevlayı görerek mi? Yoksa nefsi görerek mi?
İnsan etini sevdiği ile buluşmamalı,ruhunu sevdiğinle buluşmalı sözünü açar isek; Kim ile buluşur isek buluşalım,gönül iplerimizin birbirine bağlı olduğunu unutmamamız gerekmektedir. Nedir bu gönül ipi? Normal ip gibi mi? Hayır.
Gönül insandan insana ,aynadan aynayadır. Hülasa, insanı derin bir kuyu gibi düşünebiliriz. Derin ve sessiz ve karanlık. Karanlık odada kaldığımızda ışığı açmak isteriz. Fıtrat-i bir durum olarak yada alışkanlık olarak diyebiliriz. Peki bizler gönlümüzün bu derin ve hikmet ile yaratılmış insanın gönül kuyusunu aslında kendi aynasında ki bu ışıkları nasıl açacağız? Yada ışıkları kapatıp karanlıkta mı oturacağız? Gözlerimizi aydınlattığımız kadar neden gönlümüzü aydınlatmıyoruz? Hayatı bu dünyadan ibaret sanıyoruz. Oysa bu alemin içinde alemlerin olduğunu bilmiyoruz. Bilmemek kelime olarak değil, kasdettiğim orada bulunamıyoruz. Peki neden?
Aşksızlık..
İşte bizim tek sorunumuz ''aşk.''
Ben aşık oldum diyenler.. Peki aşk nedir desem ne dersiniz? Yada ne deriz?
Bizim aşk'ı anlatma gücümüz olamaz. Biz aşık olmadık,sadece sevginin tecellilerini gördük. Kainata yansıyan Rabbimizin tecellileri. Tecelli ne demek? Yansıma-ayna.
Bazı cümleleri ne kadar anlarsak biz o kadarızdır. Bazı anlayamadığımız cümleler varsa, biz o kadarızdır.
Gönül kuyusu hakkın tecellisi ile açılır. Diyor ya Osman Kemali Baba ağaçlar kalem olsa,derdimi yazsam ağlasam.. Orada ki o dert varya.. Ah o dert..
İşte dert o..
Vesselam
Yorumlar
Yorum Gönder