Her gün diğerinden farklı, onca acının içinde sevmeyi
unutmuşuz.
Kabuğumuza çekilmişiz. Korkularımız yüzünden yıpranmışız ,hayat bize hep taş atmış. Belkide sadece taş olarak görmüşüz. Değer verenleri bile ileri itmişiz. Herkese boyun bükmüşüz. Oysa sabahları kuşlar dahi zikrederken, biz mevlamızın bizi nasıl sevdiğini unutmuşuz. Yüreğin kenarlarında gezen sevgi damarlarının nefes alışının sesini, duymaz olmuşuz. Korkmuşuz, herkese karşı ön yargılı olmuşuz. Aslında çok sevmek istemişiz. Belkide zamanında çok sevmişiz. Canımız yandığı için sevmekten korkmuşuz. Bir insana bağlamamak lazım bu sevgiyi , genel anlamda konuşuyorum. Annemiz olabilir, yada bizi seven bir dostumuz. O kadar boğulmuşuz ki sevgisizlik içinde sevenleri bile gözlerinden vurmuşuz. İnsan olmayı unutmuşuz. İnsan olmak sevmek, sevmeyi sevginin maddesinden dolayı sevmek. Maddeyi yaratan Alemlerin Rabbi için sevmek.
Sevmek, canımızın yanmasını bildiğimiz halde sevmek.
Kaçmaya çalıştıklarımız bizi bulmuş hep.
Bazen gerçekleri vefalı bir dosttan duymaktır sevmek. Bazen kardeşinin canının yanmamasını istemektir sevmek.
Sevmek kelimesini hiçbir kaba sığdıramam.
Benim gibi sevmekten hep korkmuşsanız, korkularla yaşamaya maruz kalmışsanız, kanatlanıp uçamamışsanız artık korkmayın derim. Çünkü artık bende korkmuyorum.
Olanlar olur,ölenler ölür.
Acılar varsa da çekilir. Nice acılar bize yol olur, yolu buldurur.
Bir taş'ı
Bir çiçeği
Bir bulutu
Bir güneşi
Bir insanı
Bir ...
Boşlukları siz doldurun. Sevelim derim, sevilelim. Alemlerin Rabbi için sevelim. Evet kırılacağımız günler olacak, çok ağlayacağız. Yüreğimiz çok yanacak. Yinede seveceğiz. Çünkü bizi bir tek tamamlayan şeydir sevmek.
Aşk'ı bulanlardan olamam.
Aşk dediğimiz kavramını bile kullanamam. Çok büyük makamdır aşk.
Belki bir Allah dostunun gözlerindeki kirpikte bulurum aşkın tozunu. Tozu anlarım belki.
İstanbul'u sürme diye çekmiş gözlerine çok şiir de yazamam. Ben sizler gibi samimi değilim. Sizler gibi güzel rüyalar göremem,sizler gibi hikmetler çıkaramam, sizler gibi aşk'a bulanamam.
Fakat belki bir gün, bir gün o veli'nin kirpiklerindeki toz olurum.
Düşünemem,anlatamam, yaşayamam lakin severim. Samimiyetsiz olsam da , samimiyetsiz severim.
Sizler için dua ederim, belki ağlarım. Fakat suretime bakanlar ne dualarımı bilir nede ağlamalarımı.
Sevgimi de gösteremem. Korkularımdan dolayı. Ama sevmeye çalışabilirim, adım atabilirim.
İrfanı bulamam, hikmetten hiç anlamam. Duam odur ki kırklar meclisinin köpeği olurum. Siz kırklar meclisinden olun, ben ise oranın paspası.
Kalbimi açarsanız bir gün, bilemem.
En çok siz anlarsınız.
Ben anlayamam.
Samimiyetsiz bedenim çürür. Acizliğim görünür.
Korkularıma adım attım bugün. Kelepçe vurduğum çocukluğumun anahtarlarını buldum. Açar mıyım bilemem, tek bildiğim şey anahtarın bende olduğu.
Sevelim,sevilelim
Affedelim
..
Vesselam
Yorumlar
Yorum Gönder